Ana Menü
Hayat annemizin sıcaklığını hissederek başlamaktadır. Gözlerimizi dünyaya açıncaya kadar içimize işler bu sıcaklık. Hayatımız boyunca da bütün bedenimizi sarıp sarmalar. Tarifsiz güzelliktedir. Neredeyse her anımızda aklımızla yaşarız, kalbimizle hissederiz bu sıcaklığı. Biliriz ki hep vardır. Bu nedenle aldırış etmeyiz üşümelere.
Annemizin göğsünde, annemizin sıcaklığında büyümeye başlarız. Büyüdükçe, farketmeye başlarız hayatı. Dokunuruz, koklarız, tadına bakarız hayatın. Severiz hayatın her yanını denemeyi, her yanını öğrenmeyi. Zamanla kanatlarımızdaki gücü hissetmeye başlarız. Denemeye başlarız kanat çırpmayı. Gün gelir, uçup gitmek isteriz yuvadan. Gün gelir alırız başımızı, uçup gideriz. Aşarız dağları, ovaları. Kendimizce tutarız yolumuzu.
Hüzünlü bir türkü, duyulur ardımızdan. Sessizden bir yağmur yağar. Islanır yanaklarımız. Devam ederiz uçmaya. Ağır basar hissetmek kanatlarımıza yaslanan rüzgarları.
Nerden çıkar bilinmez, bir avcı vurur bizi. Kırılır kanatlarımız. İnceden inceye sızlar kanayan yaralarımız. Uçmaya çalışırız yine de. An gelir tükenir kuvvetimiz. An gelir tökezleriz. An gelir düşer gibi oluruz soğuk taşlara.
Tam düşerken soğuk taşa, sıcak bir el tutar bizi. Kimin diye dönüp bakmayız. Biliriz kimin elleridir. Biliriz annemizin yüreğinin ellerini.
Bülent Özçağatay