www.bulentozcagatay.com

      Oğlum Sarpay

   Oğlum Sarpay büyürken türlü düşünceler içerisinde idim ama genel olarak rahatça söyleyebilirim ki çoğu baba gibi harika bir oğlumun olduğunu düşünüyordum. Çok iyi matematik, fizik öğrenecekti. Akıllı, çalışkan vb özelliklerde büyük adam olacaktı. O günlerde sınırlı bilgi ve tecrübeme rağmen her şeyi biliyormuş duygularıyla bu yönde oğluma nasıl katkılar yapabileceğimin telaşını yaşıyordum. İyi terbiye almalıydı, iyi eğitim almalıydı filan gibi.

   Zaman içerisinde oğluma şöyle yapalım, böyle yapalım, bu güzel bir davranış, şunu nasıl düzeltebiliriz gibi şeyler söyleyerek bir şeyler öğretmeye çalışıyordum. Gelgelelim bu ele avuca sığmayan çocuk başka bir dünyada yaşıyordu sanki. Bense çocukların hangi dünyalarda olabileceklerini hiç bilmeden oğlumun dünyası ile benim dünyamın arasında olan bitenleri yorumlamaya çalışıyordum ama kolay olmuyordu doğrusu.  Hatta çoğu kez anlayamadan öylece kalıyordum.

   Hiç unutmam, günlerden bir gün oğlum bir şeyler yapıyordu. Ben de duruma baktım ve daha iyi yapmasına katkı yaparım düşünceleriyle nasıl yapabileceğini söylemeye ve öğretmeye çalıştım. Oğlum Sarpay o günlerde 4,5-5 yaşlarında idi. Beni dinledi ama bildiğini yapmaya devam etti. Ben de her şeyi biliyorum ya aklımca daha iyi yapmasını sağlamak için söylediklerimi tekrar etmeye çalıştım. Bu kez bana tepki göstererek ayağa kalktı. Dik ve kararlı bir duruş pozisyonuna geçti. Gözlerini bana dikti, işaret parmağını bana doğru göstererek  o gündür bu gündür unutamadığım bir şey söyledi.

    ‘’ Bana bir şey öğretmeye çalışma baba. Her şeyi ben kendim keşfedeceğim. ‘’

   Öylece kalakaldım. Galiba haklı olduğu düşünceleriyle başka bir şey söylemedim, daha doğrusu söyleyemedim. Bir şeyler söylemeliyim düşünceleri arasında  olsa da zar zor sustum .

   Şimdi büyüdü Oğlum Sarpay ve değişen bir şey yok. Hala herşeyi kendi keşfetmeye çalışıyor.

      Bülent Özçağatay