Ana Menü
Sözcüklerin anlamlarını tam olarak biliyor muyum. Bir kaçı bir araya geldiklerinde, yüklendikleri anlamlarından daha yüksek anlamlar taşımaya başlamalarını anlayabiliyor muyum. Tek başlarına ya da bir kaçı yan yana, onları kendi yeterliliklerinde kullanabiliyor muyum. Neden sözcüklerin büyülü olduklarını düşünüyorum. Kendi başlarına sakin duran ve yanlızca kendi heyecanını taşıyan sözcüklerin bir kaçının yan yana gelmesiyle nasıl oluyor da büyülü bir melodi ortaya çıkabiliyor? Neden seviyorum bu melodiyi. Kendi başıma kaldığımda, duygularıma kapıldığımda, düşüncelerime daldığımda ya da başka insanlarla bunları paylaştığımda bu melodiye neden böylesine gereksinme duyuyorum.
Gerçeklerden kaçma eğilimi olabilir mi? Yaşamdan pay alma uğraşılarının sertliklerinden ya da bu uğraşıların gerektirdiği acımasızlık gerçeğinden kaçma eğilimi olabilir mi? Gerçekleri değil, hayallere dalmayı sevmek olabilir mi? Ne dersiniz?