Ana Menü
Epey zamandır güneşli geçen günlerin ardından, yağmurun hızlı hızlı yağdığı bir cumartesi sabahı. Az önce bitirdim güzel bir kahvaltıyı. Sırtım yastığa dayalı. Elimde çay bardağı, uzanmış keyif yapıyorum. Radyoda eski şarkılar. Aklımda düşünceler.
Zaman geçip gidivermiş yine. Anlayamazsınız ya zamanın nasıl geçip gidiverdiğini işte öyle. Yaz ayları da geçip gidivermiş. Sobaharı yaşar olmuşuz yavaş yavaş. Kış günleri geldiğinde de sonbaharın çabucak geçip gittiğini söyleyeceğizdir her halde.
Çok güzel günler, benim için. Çok severim sonbaharı çünkü. Bugünlerde bire ikişer düşeduruyor yapraklar dallarından. Sarının, turuncunun, kızılın bütün tonlarını görebeileceğimiz yaprak yığınları oluşuyor bahçelerde, kaldırımlarda, sokaklarda. Bazen de nerden geldiği bilinmez rüzgarlar alıp savuruyor sağa sola yaprak yığınlarını. Yaprak yığınlarıyla beraber kah orada kah burada sarının tüm tonları. Böyle zamanlarda severim yürümeyi sokaklarda. Dalgın dalgın yürürüm. Sonbahar bu, usuldan esse de üşütür insanı rüzgar. Üşür ellerim zamanla. Hemen montumun ceplerine ellerim. Isıtmaya çalışırım. Kaldırırım yakalarını montumun. Saklanırım içerilere.
Aldırmam üşümeye. Yürür giderim sokaklarda. Sarmaş dolaş sarıyla, turuncuyla, kızılla. Hissetmeye çalışırım sonbaharı.
Dedim ya, çok severim sonbaharı. Sonbahar günlerinde, alır götürür duygularım beni her yere.